One Call Away

And when you’re weak, I’ll be strong.
I’m gonna keep holding on.
Now don’t you worry, it won’t be long.
Darling, and when you feel like hope is gone,
Just run into my arms

NASA MALL ako nung isang araw nung pinatutugtog yung One Call Away ni Charlie Puth. Oo matagal ko na siyang naririnig, pero iba yung dating sakin nung kantang yun nung moment na yun eh. Feeling ko nasa harapan ko lang si Charlie, kinakantahan ako. Tiningnan ko ang kapaligiran. Halos lahat ng taong nakikita ko eh may kasama sila. Tapos heto ako, nag-iisa.
“May Superman din kaya ako? Yung taong sasaluhin ako sa tuwing ako’y nahuhulog. Yung taong ililigtas ako mula sa aking pagkakalugmok. Yung taong handa akong tulungan sa tuwing ako’y gipit at nangangailangan.” (lol financial issues to hahahaha) Sino ba ang pwede kong tawagin? Hmm mukhang wala. No one’s willing to offer themselves to help me. Nag-eemote ako nung time na yun. Ngayon ko lang ulit dinamdam yung pagiging mag-isa ko sa buhay. Meron din ba kaya akong sariling Charlie Puth? (Ayaw mo na ba kay Bruno ha). Pero di nga, nakakalungkot lang ang buhay ko. Alone.

Kaya alam mo ba nung pag-uwi ko tapos nag-online ako, at nalaman kong ni-like ni crush yung post ko, aba literal na nagtatatalon ako sa saya! Na-weirduhan sakin yung mga kamag-anak ko, ano daw nangyari sa akin? Haha. Palagi naman siyang nagla-like ng posts ko, pero ewan ang saya saya talaga kanina, may forever na kami yaaay! Hahahahha joke lang! Dun na lang ako humuhugot ng happiness ahh.